1.من خودمم نمیدونم ، که از کی عاشقت شدم                        چیزی که انتها نداشت ، چطوری ابتدا داره؟

نترس از این که عشق من،با تو یه روز تموم بشه                 چیزی که ابتدا نداشت چه طوری انتها داره؟

2. آمیزه ی سرشت منی تو ، فرمان سرنوشت منی تو ، جبری و در مقابله با تو، دل حق اختیار ندارد...

3.از چشم های عشق چه میخواهید؟ ای ابرهای بغض بارانی !

بر گونه های دوست چه میبارید؟ ای اشک های طاقی توفانی !

در دست های معجزه ات، ای عشق! آیا هنوز حکم رهایی نیست؟

تا وا کنند پنجره ای از نور ، بر روی این پرنده ی زندانی؟

حسین منزوی

لب دریا رسیدم تشنه،بی تاب،

     ز من بی تاب تر،جان و دل اب،

مرا گفت:از تلاطم ها میاسای!

   که بد دردی است جان دادن به مرداب.

اگر به نامم نخوانده بودی،باری

                            اوازی بودی که عشق

        نسل ها پیش از این،ترنمت کرده بود

                   بی انکه دهان گشوده باشد...

من

   تو را

     برای شعر بر نمی گزینم

  شعر، مرا

     برای تو برگزیده است...

       ای صاحب کرامت شکرانه ی سلامت           روزی تفقدی کن درویش بینوا را

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است         با دوستان مروت با دشمنان مدارا

                                  هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی

                                  کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را       

باز،از یک نگاه گرم تو یافت             همه ذرات جان من،هیجان

همه تن بودم ای خدا،همه تن،             همه جان گشتم ای خدا،همه جان

باز کن پنجره ها را ، که نسیم

          روز میلاد اقاقی ها را

                   جشن میگیرد،

                             و بهار

             روی هر شاخه کنار هر برگ

             شمع روشن کرده است.

سیه چشمی به کار عشق استاد          به من درس محبت یاد میداد

مرا از یاد برد اخر ولی من              به جز او عالمی را بردم از یاد

در دل تاریک این شب های سرد        ای امید ناامیدی های من

برق چشمان تو همچون افتاب           می درخشد بر رخ فردای من

در مسلخ عشق جز نکو را نکشند                      لاغر صفتان زشتخو را نکشند

                             گر عاشق صادقی ز کشتن مگریز

                              مردار بود هر آنکه او را نکشند